Een Belg in de 'Mongolische Steppe'

Caritas vrijwilliger in Mongolië

Wat was mijn motivatie om bij Caritas Mongolië te gaan werken?  

"Na meer dan een jaar werkervaring bij de VN en in België, had ik persoonlijk de nood om op het terrein te werken, met mijn eigen ogen te zien en met mijn hart te voelen wat het echte resultaat is van enkele ontwikkelingsprojecten. Wanneer ik in Rome voor de VN werkte, voelde ik frustratie om voor mensen in een ander continent te werken, zonder de mogelijkheid te hebben om op het terrein te komen en te zien wat er echt gebeurde.  

Naar Mongolië gaan, was voor mij een echte kans om te leren en te delen. Ik wilde leren van lokale mensen met een andere cultuur, realiteit en ervaringen. Bovendien wilde ik ook dat mijn ervaringen, cultuur en ideeën delen."

Waarom Mongolië?  

"De keuze voor Mongolië was niet moedwillig. Ik contacteerde Caritas in Belgium om mijn interesse uit te drukken voor internationaal vrijwilligerswerk. Ze stelden me Thailand en Mongolië voor als  mogelijke landen om te werken. Na een beetje onderzoek, kwam ik tot de conclusie dat de ontwikkelingsprogramma’s in Caritas Mongolië meer aansloten bij mijn ambities en interesses. Ik had ook de kans om pater Pierrot te ontmoeten die op werkbezoek was in België. Ik herinner me dat hij me na onze ontmoeting vroeg: 'Dus wanneer zou je willen komen?'. Vanaf dan was de beslissing genomen, ik overtuigde hem en hij overtuigde mij."

Mijn ervaring bij Caritas Mongolië  

"Daar valt heel wat over te vertellen. Het eerste dat me raakte wanneer ik aankwam, was dat ik het gevoel had me tussen familie te begeven in Caritas Mongolië. Elke dag aten we samen aan tafel, zoals een familie thuis zou doen. Ik apprecieerde dit kleine dagelijkse ritueel. Mijn collega’s kenden elkaar goed en vulden elkaar aan, in hun werk, maar ook in hun persoonlijkheden. Wat me nog raakte, was de moeite die ze deden om me te ontvangen en het belang dat ze eraan hechtten dat ik me thuis voelde. Ze hadden een oprechte interesse om hun cultuur te delen en me hun mooie land te laten ontdekken. Ik voelde hun trots en verlangen om hun ervaringen als Caritas Mongolië met mij te delen, maar ook om mijn persoonlijke ervaring te horen en hoe ik hun land zag/voelde. Ik herinner me Ogï, de chauffeur, die een omweg deed van enkele uren in het midden van Mongolië (ik kan me de plaatsnaam niet herinneren, de Mongoolse taal is moeilijk te onthouden) zodat we de vroegere hoofdstad van Mongolië, Karakorum, zouden kunnen bezoeken.   

Mijn werk bij Caritas Mongolië 

"Om bij Caritas Mongolië te werken, heb je minstens één kwaliteit nodig, en dat is flexibiliteit. Mijn werk bij Caritas kan worden samengevat met dit woord. Mijn hoofdtaak was om een project te creëren rond de vervuiling in Ulaanbaatar. Ik was ook verantwoordelijk voor de zichtbaarheid van Caritas binnen de internationale gemeenschap die in Ulaanbaatar aanwezig is. Ik creëerde enkele factsheets van de verschillende programma’s van Caritas Mongolië. Mijn werkprioriteiten veranderden na de plotselinge overstromingen in het uiterste westen van Mongolië. Ik had de kans om te helpen bij de levering van voedselpakketten aan de mensen daar en om te helpen waar ik kon. Deze ervaring heeft mijn leven veranderd: met het team (Tegshee en Ogï) hebben we 5 dagen lang de bevolking in het overstroomde gebied geholpen. Het was mijn eerste ervaring met humanitaire hulp en ik ben Caritas Mongolië dankbaar dat zij mij de kans hebben gegeven om deze mensen in nood te helpen.  

Van één missie naar een andere, werd ik benoemd tot de coördinator van de real time evaluatie van Caritas Internationalis in ons noodhulpprogramma. Het was een grote eer en ervaring om een missie te leiden in de regio, die me een maand eerder zo had geraakt. Ik had de kans om getraind te worden door Caritas Filipijnen (Hartelijk bedankt Jeanie) in de methodologie van real time evaluatie. De missie was een succes op alle vlakken, zelfs al maakte mijn stress de mensen rondom mij soms gek.  

Zoals ik al zei, kan mijn werk in Mongolië worden samengevat met het woord flexibiliteit, maar ook door te leren van een team van ervaren en gepassioneerde mensen. Ik leerde meer in 5 maanden dan in 5 jaar universiteit. Ik zal hen altijd dankbaar zijn. Het was niet alleen een werkervaring, maar ook een menselijke ervaring, die je raakt en die je hele leven verandert. Ik denk dat het me een betere mens heeft gemaakt."

Mongolië met mijn eigen ogen  

"Ik kwam in Mongolië aan met de benadering van een toerist, een man uit het westen, die alleen het beeld van de steppen en de nomadische cultuur had. Het is waar, dit land is waarschijnlijk een van de mooiste ter wereld met zijn oneindige steppen, zijn authentieke, mooie en sterke cultuur, die ritme geeft aan het dagelijks leven van de meeste Mongolen. 

Al snel, breidden mijn opvattingen zich uit tot de realiteit van het land en al de uitdagingen waar het voor staat. Meer dan een derde van de bevolking leeft in de hoofdstad, er is een echte uitdaging op het gebied van interne migratie en de vele gevolgen ervan: vervuiling, het 'ger gebied', drinkwater, … 

Mijn gevoel in dit land was vol tegenstrijdigheden: aan de ene kant was ik verbaasd over de rijkheid van de cultuur en de natuur, aan de andere kant werd ik geconfronteerd met de hoeveelheid werk die nodig is om de situatie van een groot deel van de bevolking te verbeteren."

Een mooie ervaring in de familie van Caritas Mongolië 

"Ik kwam rijker terug door de geweldige mensen die ik ontmoet heb daar bij Caritas, maar ook door de lokale bevolking, expats en vrienden. Ik ben op verschillende manieren gegroeid en heb een onvergetelijke ervaring gehad. Het maakte me duidelijk dat mijn toekomst ligt bij ontwikkelingswerk en het hielp me te bepalen wat ik met mijn talenten en energie wil doen."

Speciale dank 

"Aan pater Pierrot Kasemuana, uitvoerend directeur van Caritas Mongolië en alle teams van Caritas Mongolië voor hun hulp en begeleiding."