Getuigenissen over individuele steunvragers

Karel* wil 'normaal' kunnen spreken

Lore* kan de medische zorg voor haar zoon, Karel*, niet dragen. Karel heeft een ernstig misvormd gebit. Het belemmert hem bij het spreken (hij lispelt). Hij voelt zich hierdoor ongelukkig op school en probeert er onzichtbaar te zijn. Hij trekt zich van iedereen terug en kruipt zo veel mogelijk weg in zijn kamer. Het OCMW komt hiervoor niet tussenbeide en de tussenkomst van de mutualiteit is onvoldoende. Het Crisisfonds voorzag de nodige middelen opdat Karel met een brede lach naar school kan gaan.

Een fiets, kledij en wat zakgeld voor 17-jarige Jens* 

"Jens* is 17 jaar. Hij heeft geen enkele financiële steun van zijn ouders en verblijft voltijds in een voorziening. Zijn moeder verliet het gezin toen hij nog klein was. Zijn vader werd twee jaar geleden veroordeeld tot een effectieve gevangenisstraf van 7 jaar. De vader heeft geen enkel inkomen en kan zijn 2 kinderen niet onderhouden. Van de kinderbijslag gaat 2/3 naar internaatskosten en 1/3 naar een spaarboekje dat de Jeugdrechtbank pas op de leeftijd van 18 jaar vrijgeeft. Het Crisisfonds schenkt de begeleidende instantie Bond Moyson een bedrag voor de aankoop van kledij en schoenen, een jaar lang zakgeld en een fiets voor Jens."

Een nieuwe matras voor invalide Paul*

"Paul is 56 jaar en weduwnaar. Hij is al jaren invalide aan de onderste ledematen en werd erkend als blijvend arbeidsongeschikt. Hij staat onder collectieve schuldbemiddeling en krijgt dus maar een deel van zijn invaliditeitsuitkering om in zijn levensonderhoud te voorzien. 

Van het OCMW kreeg hij kosteloos een woning ter beschikking. De begeleidende dienst van Paul vindt het raadzaam dat Paul over een antidecubitusmatras zou kunnen beschikken, wat echter niet is voorzien in de normale financiering. Er werd al gezorgd dat er beneden een bed kon gezet worden, zodat Paul de steile trap niet meer op en af moet. Maar geld voor een matras is er niet voor handen. Het Crisisfonds Oost-Vlaanderen van Caritas Hulpbetoon kwam tussen in de aankoop van een matras."

Christine* wil haar huis kunnen verwarmen

“Christine is een alleenstaande moeder met een tienerdochter, Alice*. Ze woont in een oude woning die enkel verwarmd kan worden met een kachel. De woning is haar eigendom. Omdat de schouw in slechte staat is en het bijgevolg niet veilig is om deze te gebruiken, probeert ze het huis tijdens de winter te verwarmen met petroleumkacheltjes. Maar deze manier van verwarmen, is kostelijk en biedt nauwelijks warmte in de slecht geïsoleerde woning.

Christine is mindervalide en leeft van een minimumuitkering. Ze heeft aanhoudende pijnen in spieren en gewrichten. Ze heeft dan ook veel medische kosten. Dochter Alice heeft een autismespectrumstoornis, waarvoor ze therapie krijgt, die ook veel kosten met zich meebrengt.

Om de winter door te komen, zou Christine graag de schouw laten herstellen, maar hiervoor heeft ze onvoldoende middelen. Het Crisisfonds Oost-Vlaanderen nam de kosten voor de herstelling en de reiniging van de schouw op zich, zodat Christine in de winter op een veilige manier kan verwarmen.”

Leentje* wil door te studeren een betere plaats op de arbeidsmarkt

“Leentje is een jonge alleenstaande moeder van negentien. Haar dochtertje is nu vier jaar.  Omwille van haar tienerzwangerschap en de problemen die deze zwangerschap meebracht, kon ze haar studies nooit afmaken. Thuis werd ze niet echt opgevangen en ook de relatie met de vader van het kind hield geen stand.

Momenteel verblijft ze in een opvanghuis en probeert ze haar leven weer op de rails te zetten. Ze wil zo spoedig mogelijk zelfstandig gaan wonen, in het begin begeleid door een ondersteunende dienst. Ook is ze gedreven op zoek naar werk. Zonder diploma is dat niet zo gemakkelijk. Daarom wil Leentje graag anderhalf jaar een beroepsopleiding volgen. Het inschrijvingsgeld hiervoor kan ze echter niet betalen van het leefloon, dat ze van het OCMW ontvangt.

Het Crisisfonds Oost-Vlaanderen kwam tussen in het inschrijvingsgeld, om Leentje meer kansen op de arbeidsmarkt en een betere toekomst te geven.”

Tom* hoopt, door een nieuwe bril, te kunnen blijven werken

“Tom is een alleenstaande vader van vier adolescenten. Tien jaar geleden startten hij en zijn vrouw een scheidingsprocedure, maar die raakt maar niet afgehandeld, wegens juridische perikelen. Omwille van de verslavingsproblematiek van zijn ex-vrouw, moet Tom grotendeels instaan voor de zorg over zijn kinderen.

Tom heeft een ernstige vorm van diabetes. Zijn oogproblemen zijn het rechtsreeks gevolg hiervan. Omdat zijn gezichtsvermogen recent sterk achteruit ging, kan hij niet meer werken en is hij aangewezen op een uitkering.  Hij heeft nood aan nieuwe multifocale glazen en een aangepast montuur. Aangezien de aankoop van zijn vorige bril nog niet lang genoeg geleden is, komt hij niet in aanmerking voor een tussenkomst van de mutualiteit.

Het Crisisfonds Oost-Vlaanderen kwam tussen in de aankoop van de bril.”

Juma* vreest met vrouw en baby uit zijn woonst te worden gezet

“Juma* vluchtte met zijn hoogzwangere vrouw en hun zoontje uit hun thuisland. Kort nadien werd een dochtertje geboren. Het meisje bleek echter ernstige medische problemen te hebben en moest meermaals worden opgenomen in het ziekenhuis.

Het gezin heeft een aanvraag lopen voor een verblijfsvergunning om medische redenen. Wanneer er door de dienst vreemdelingenzaken een beslissing in dit dossier zal worden genomen, is nog onduidelijk.

Door hun statuut beschikken ze over geen enkele bron van inkomsten. Ze leenden al verschillende malen geld bij vrienden en familie, om de huur van hun woning te betalen. Ook de medische kosten voor hun dochtertje lopen hoog op. Omdat het dochtertje een medische kaart heeft, worden de kosten met een RIZIV-nomenclatuur door het OCMW ten laste genomen.

In afwachting van een uitspraak inzake een verblijfsvergunning, kwam het Crisisfonds Oost-Vlaanderen tussen voor drie maanden huur, vaste kosten en levensmiddelen.”

* We gebruiken steeds fictieve namen om de anonimiteit van de hulpvragers te waarborgen.