Reflectie op de actualiteit: Coronavirus

Sinds vanmiddag, 18 maart, is België quasi in een volledige lockdown, net als een groeiende groep andere landen. De situatie is meer dan ernstig – de sluitingsfeestjes van vorige vrijdag zijn ver weg. We zijn in oorlog met een onzichtbare vijand, zei Macron, verwijzend naar het virus, en als verantwoording van de drastische maatregelen.

Maar we mobiliseren niet alleen maar tegen die vijand, we mobiliseren vooral om hier samen door te komen. We hebben het dan over veerkracht, resilience, solidariteit. Die zich op verschillende manieren kan uiten: door thuis te blijven en sociale contacten te vermijden, zowel als door gaan te werken en er te zijn voor anderen die het nog moeilijker hebben. Uitgedrukt in een foto van een Maleise dokter: ‘I stay at work for you’, ‘you stay home for us’.

Het vergt inzet en discipline, het opzij zetten van onze eigen directe verlangens, en het plaatsen van het algemeen welzijn van allen boven het individu. Een vastenoproep in een actuele vormgeving.

In onze boodschap aan onze medewerkers en vrijwilligers hebben we opgeroepen om positieve ervaringen in die zin te delen. We willen die oproep hier graag herhalen. Laat onze samenhorigheid ervoor zorgen dat de angst geen vrij spel krijgt, en dat we ook in deze moeilijke tijden toch verder blijven kijken dan onze eigen situatie, met dank aan al diegenen die zich inzetten voor onze gezondheid, maar ook voor diegenen die nu meer dan ooit in de kou staan. Of hoe surrealistisch de vraag om thuis te blijven ook mag klinken voor daklozen en vluchtelingen. Vele plaatselijke organisaties zijn hun laatste leeflijn met de samenleving, via de onverdroten inzet van medewerkers en vrijwilligers. Van harte dank!

De huidige crisis nodigt ons echter ook uit om verder te kijken. Zijn we er wel voldoende van bewust dat we in een ‘Risk Society’ (Beck) leven? Hoe belangrijk blijken finaal economische (besparings)overwegingen, als het gaat over strategische reserves mondmaskers en beschermende kledij? Of over het voorzien van voldoende noodcapaciteit voor situaties als deze van vandaag?

Het is een goede zaak dat de overheid alle financiële registers open trekt om deze crisis het hoofd te bieden. Onze economie moet dit aankunnen (of dit ook het geval is voor andere economieën in andere continenten is een andere zaak). En deze uitgaven zijn niet structureel, ook dat is juist. Maar ooit gaat deze schuld wel moeten aangezuiverd worden. Laten we er nu reeds zorg voor dragen dat dit niet ten koste zal gaan van de sociale zekerheid en andere solidariteitsmechanismen…

Ook de Europese besluitvorming geeft aan, dat de Europese Unie toch veeleer een economisch project gebleven is, veeleer dan een solidair concept: de sluiting van de grensovergangen zal het virus niet buitenhouden, maar integendeel de bevoorrading ontregelen. De lange rijen camions en groepen wachtende chauffeurs zijn al evenmin een toonbeeld van afstand houden.

Waar wel eensgezindheid over lijkt te bestaan, is het sluiten van de buitengrenzen, om het virus en nieuwe besmettingen buiten te houden (ook al zit het al in alle landen van de Unie). Sinds het uitbreken (in Europa) van de corona-pandemie is het oorverdovend stil rond de vluchtelingenstroom aan de Turks-Griekse grens, waar mensen zonder have en goed opeengepakt zitten, en zonder de minste social distancing. Moge ook voor hen in deze moeilijke tijden een sprankel hoop en solidariteit oplichten, en laten we ook daar toe bijdragen.

Foto: malaysiakini.com

Caritas