| Caritas

In 't kort

Welzijnsschakel in Brugge
ontmoeting, voedselbedeling, digitale klas, huiswerkbegeleiding, ontspanningsactiviteiten, ... en een cohousingproject 'Kantelwonen'

Het prille begin

Bart Verhelle: “Ik ben diaken op de parochie Sint-Kruis in Brugge. De parochiepriester bracht mij samen met Carlos Seyssens. Wij vonden elkaar in de idee om via een maaltijd mensen in armoede te bereiken. We wilden niet alleen de sociale cohesie bevorderen mét mensen in armoede, maar wilden hen ook uit die armoede helpen, door hen hun rechten te leren kennen, samen met hen hun mogelijkheden en talenten te ontdekken en hen te leren zichzelf weerbaar te maken. In 2018 is Kantel opgericht, 2 jaar later werden we een vzw."

Kantelkantine

Bart: "Via onze ‘Kantelkantine’ willen we de mensen verbinden via een maaltijd, we koken samen om daarna met elkaar de maaltijd te nuttigen en met elkaar uit te wisselen. Maar de werking gaat breder. We zijn gegroeid door de initiatieven van de mensen zelf.

Eerst hadden we geen eigen lokaal, maar mochten we het buurtcentrum Schonevelde gebruiken. Na 2 jaar kregen we de kans om de gebouwen van het klooster op het Kannunik Decoeneplein in Male (Sint-Kruis) te betrekken. Dat gebouw hadden de zusters van Pittem wegens ouderdom verlaten. Het betrof een parochiecentrum (dat vroeger de kerk was), huis en school.

Iedere woensdagnamiddag organiseren we er een vegetarische maaltijd, met middelen die we krijgen van Mintus, Flever (vereniging van Stad Brugge die alle voedseloverschotten verzamelt en verdeelt naar vraag over de armoedeverenigingen in de regio). We halen ook overschotten op bij Alvo en Delhaize, een biowinkel en een bereider van vegetarische maaltijden in Maldegem. Broodoverschotten krijgen we van enkele plaatselijke bakkers. Wat we niet gebruiken voor onze maaltijd, zetten we in een ruimte apart op een tafel om tegen 16u te verdelen aan de mensen om mee te nemen naar huis.

In de voormiddag bereiden we soep. Van 14u tot 17u koken we samen om dan daarna tot 18u30 samen aan tafel te gaan. Dan ruimen we op zodat we kunnen afsluiten om 19u, opdat de mensen nog kunnen thuis geraken met het openbaar vervoer.

Er wordt gekookt, met de mensen en enkele vrijwilligers. Wie niet wil koken, vindt gezelligheid aan tafel. Sommige dames versieren de ruimte met hun handwerk (vlaggetjes maken, haken, …). Ze praten en houden zich bezig.

We maken woensdagvoormiddag ook altijd een versnapering (dessert, fruitsalade, drankje, …) voor een ouderwerking van de scholen op Sint-Kruis. Zij trachten ouders die het wat moeilijker hebben samen te brengen op woensdagnamiddag. Op die ontmoetingsmomenten voorzien wij koffie en thee en een dessert. Zo zoeken we contact en moedigen de mensen aan om tot bij ons te komen.

We voorzien ook een dessert voor de speelpleinwerking in Brugge die op vrijdagen activiteiten voor de jongeren organiseert. Monitoren zorgen voor de begeleiding en wij bevoorraden hen met soep, koek, chocomelk. We trachten ons op die manier ook kenbaar te maken. We willen ons in de maatschappij plaatsen, zodat er geen drempel is om tot ons te komen en opdat we nuttig kunnen zijn voor elkaar."

Kantelhuis

Bart: "Samen met de lokale Sint-Vincentiusvereniging organiseren we ook een voedselbank in onze gebouwen. Onze vrijwilligers zorgen voor de bevoorrading vanuit de voedselbank in Kuurne. De Sint-Vincentiusvereniging zorgt voor de bedeling van de voedselpakketten."

Digitale Kantelstek, Kantelklas en Kantel Salaam

Bart: "Voor mensen die digitale moeilijkheden ervaren, organiseren we de ‘Digitale Kantelstek’. In de ‘Kantelklas’ organiseren we studiebegeleiding voor kinderen uit de lagere school die het moeilijk hebben. ‘Kantel Salaam’ is een samenwerking met de moslimgemeenschap in Brugge: hier laten we moslimvrouwen aan het woord, we koken samen en brengen hen in contact met onze mensen, met het oog op wederzijds begrip."

Kantelwonen

Bart: "‘Kantelwonen’ zijn we gestart voor de mensen, die bij ons kwamen, die in schandalige omstandigheden moesten huren. Zij staan al jaren op de wachtlijst voor een sociale woning. Normaal duurt het hier in Brugge zo’n 5-tal jaar om een sociale woning te kunnen krijgen, maar vaak is het ook uit onkunde dat de mensen niet genoeg reageren op brieven, waardoor ze uit het circuit geraken. Kantelwonen is een cohousingproject met vijf wooneenheden.

Kantelwonen is een project dat in voorbereiding is. Het kloosterhuis is een beschermd gebouw, wat de prijs van de verbouwingen soms opdrijft. We zijn nog volop aan de verbouwingswerken bezig. Tegen eind oktober 2023 hopen we dat de bewoners het gebouw kunnen betrekken. Caritas Hulpbetoon steunt ons financieel bij die verbouwingskosten.

Onze bewoners is spe zijn een vader met een stiefdochter met een beperking, een vader met een zoon met een mentale beperking, een alleenstaande man die het moeilijk heeft om rond te komen, een dame met autisme die hierdoor moeilijk in de maatschappij kan functioneren, en een dame met een fysische beperking. Allen hebben ze een vorm van ondersteuning nodig, maar helpen ze op hun beurt ook de anderen.

Het doel van de cohousing is samen te leven. Ze mogen zo lang blijven als ze zich goed voelen bij ons. Ze huren de woning tegen een verlaagd tarief in onderling overleg en naargelang hun inkomen. Momenteel komen ze maandelijks samen met een consulent cohousing van de Stad Brugge, die we inhuren, om elkaar te leren kennen."

Vrijwilligers

Bart: "Voor onze bewoners van Kantelwonen zijn er spontaan een aantal interacties gegroeid, met buddy’s die zich als meter voor de persoon opstellen.

Voor de maaltijden zijn Carlos en ik de vaste medewerkers. De overige hulp ontstaat spontaan. We beginnen er gewoon aan en de rest komt vanzelf. Mensen komen een half uurtje helpen en worden afgelost door anderen. Er is een goede sfeer, omdat er niets opgelegd wordt. Mensen voelen de sociale verplichting om ook een keer te helpen. Het functioneert zonder afspraken. Er komen hier ook studenten van Hogeschool Vives. Zij voelen de dankbaarheid van de mensen, wanneer ze hier een handje komen helpen."

Getuigenissen

Bart: "Jeanne* woont hier in Sint-Kruis in een armoedige woning die ze geërfd heeft, met schimmel op de muren. Ze heeft last van incontinentie, waardoor ze geïsoleerd is geraakt. Met haar zussen heeft ze geen contact meer, maar haar broer draagt zorg voor haar. Ze klampt mensen aan op straat, omdat ze zo’n nood heeft aan contact. Bij Kantel komt ze erg graag, al kan ze niet altijd komen door haar fysisch probleem. Dan brengen wij de voeding wel naar haar en houden haar dan ook gezelschap. Ze kijkt uit naar een verblijf bij Kantelwonen waar ze met haar rolstoel gemakkelijk zal kunnen bewegen.

Lies*, de dame met autisme die bij ons komt wonen, was aanvankelijk erg stil. Ze praatte niet vanuit zichzelf. Ze heeft een masterdiploma pedagogie, maar geraakt niet aan werk door haar autisme. Omdat ze wel erg goed het gemoed van anderen aanvoelt, hebben wij haar de opdracht gegeven om ons door te geven wanneer mensen een mentale dip hebben en niet meer goed functioneren, om zo dan een peter of meter aan hen te koppelen die hen opvolgt. Door de verantwoordelijkheid die we haar gegeven hebben, is ze open gebloeid. Ze leidt bij ons bovendien de Digitale Kantelstek. Ze is gegroeid van een zeer verlegen persoon tot een zelfzekere dame die uitleg geeft aan anderen. We zijn trots op die mooie wisselwerking.

Er komen enkele psychiatrische patiënten naar onze activiteiten. Eén van hen is Marina*, een stille dame, die eerst niet naar de voedselbedeling durfde komen. Tijdens de covidpandemie hadden we de Kantelkar opgericht: we brachten de voeding bij de mensen aan huis. Zo kreeg Marina geleidelijk aan vertrouwen in ons. Nu neemt zij deel aan elke activiteit van de Kantelkantine. Ze helpt afdrogen, komt voeding afhalen. Ze is open gebloeid. Ze wil haar begeleider van het psychiatrisch centrum eens meenemen naar ons om te tonen wat ze bij ons doet.

Chantal* deed de administratie bij de stadsdiensten. Ze kan erg kort en hard reageren, maar blijft toch graag bij ons langskomen, want ze vindt bij ons warmte, een kopje koffie en voeding. Ze zocht het voordeel van haar kant, tot ik haar vroeg of ze ons niet wilde vertegenwoordigen bij het overleg van armoedeverenigingen in Brugge. Zij neemt die taak sindsdien actief op zich en doet dat heel goed, zo verneem ik uit de positieve reacties.

Het is heel leuk en dankbaar werk. Ik heb geen dank nodig van de mensen, je ziet de dankbaarheid in hun ogen. Ik heb een gevoel van zin in mijn bestaan, omdat ik iets kan betekenen voor de mensen die bij Kantel komen."

* Fictieve naam