Koraalhuis

In het kort

• Opgericht in 2008
• Initiatief van de Mechelse parochies
• Laagdrempelig inloophuis voor iedereen die er nood aan heeft
• Van maandag tot donderdag van 9u tot 12u en woensdag ook van 14u tot 16u
• Een plek waar mensen tot rust komen
• Gratis soep, brood, koffie of thee
• Mogelijkheid van taalles, huiswerkbegeleiding, gebruik van computer, telefoon, douche
• Mogelijkheid van informeel gesprek of gesprek met pastoraal werkster

Historiek

Oorspronkelijk is het Koraalhuis in 2008 ontstaan als een open catechesehuis met aan de ene kant een secretariaatsfunctie voor de Mechelse parochies, en anderzijds een documentatie- en ontmoetingsplek voor alles in verband met  geloof. Er waren boeken te leen en werden bijeenkomsten georganiseerd. Maar dat opzet verbreedde en evolueerde, door goed te luisteren naar de vragen en de noden van de mensen die er kwamen. De secretariaatswerking werd eruit genomen, en het Koraalhuis is geworden tot wat het nu is: een inloophuis: een warme plek waar iedereen welkom is, een plek van ontmoeting en een plek voor mensen in nood.

In 2017 verhuisde het Koraalhuis van de Schoolstraat naar het Fonteinstraatje, waar tot dan gedurende 3 jaar het Calefact was gehuisvest. Eind 2024 wordt het pand in het Fonteinstraatje grondig gerestaureerd, en heeft de werking een tijdelijk onderkomen gevonden voor de duur van de werken in het Diocesaan Pastoraal Centrum. Het ‘pop-up Koraalhuis’ heeft er een eigen ingang in de Standonckstraat.

Coördinator Erna Seghers over het Koraalhuis

Erna Seghers is coördinator van het Koraalhuis sinds 2015. Erna: “Ik ben hier nooit alleen. Eén of twee vrijwilligers helpen mij dagelijks bij het aanvullen van de koffie en thee, het opwarmen van de soep, het smeren van de boterhammen en vooral ook met het onthalen van de mensen.”

“Onze werking wordt gedragen door een hele ploeg en krijgt steun uit verschillende hoeken. Iedere dinsdag brengen vrijwilligers Hubert en Greta ons huisbereide soep. Van bakkers uit de buurt krijgen we brood van de dag voordien. We krijgen ook hulp van de Sint-Vincentiusvereniging. We kunnen rekenen op een tiental vaste en enkele inspringende vrijwilligers en af en toe komt een stagiair hier ervaring opdoen. Zo is vandaag Kristof aanwezig die orthopedagogie studeert. En binnenkort komen vormelingen op woensdagnamiddag fruitsla maken of pannenkoeken bakken voor onze bezoekers.”

“Iedereen is hier welkom: christen, moslim of anders- en niet-gelovig. Mensen voelen hier dat ze welkom zijn, dat ze verwacht worden. We organiseren geen uitstappen of cursussen. Dit is een plek waar mensen tot rust komen. Meer dan op onze vroegere locatie in de Schoolstraat genieten mensen ervan hier een tijd te blijven. Ze praten met elkaar, spelen gezelschapsspellen uit eigen initiatief, of zoeken gewoon een warme plek. Wij willen hen een luisterend oor bieden. We kijken naar de noden van de mensen en zoeken samen met hen een oplossing. Soms is dat een praktisch probleem: hier kunnen ze gratis bellen en douchen. Een computer staat ter hun beschikking. Sommigen komen brood halen en verdwijnen dan weer. Anderen zoeken hier bewust gezelschap of hebben nood aan een persoonlijk gesprek. In de zomer is ons koertje een zalige plek om te vertoeven.”

“Onze bezoekers zijn een bonte mix van mensen: daklozen, mensen zonder papieren, mensen die komen uit eenzaamheid, mensen die psychisch kwetsbaar zijn, mensen die hun hart eens willen luchten of af en toe mensen die een priester willen spreken, enz. Elke openingstijd wordt mee gekleurd door de vrijwilliger die die dag van dienst is, met zijn of haar capaciteiten en sterke kanten. Roger is bijvoorbeeld goed met formulieren en papieren en vlot met de computer. Geert is een echte keukenprins en zorgt voor een gezellige sfeer. Kris geeft huiswerkbegeleiding. Op maandag en woensdag volgen mensen hier Nederlandse les, die gegeven wordt door drie ervaren en enthousiaste leraren, …”

“Heel vaak lopen meerdere zaken tegelijk verkeerd. Soms is alleen een echtscheiding genoeg: door een echtscheiding kunnen praktische problemen en/of moedeloosheid er dan weer toe leiden dat iemand zijn werk verliest, bijgevolg de rekeningen niet meer kan betalen en tenslotte dakloos wordt. Als hij of zij dan nog ziek wordt… Mensen die geen omgeving hebben waar ze terecht kunnen, raken gemakkelijk op de dool. De mensen die hier binnenkomen, hebben vaak een heel grote rugzak; sommigen van jongs af aan, anderen alleen de laatste tijd.”

“Wij kunnen de problemen bijna nooit oplossen. Als er al iets kan opgelost worden, dan zijn het de mensen zelf die dat moeten doen. Maar wij zijn erbij. Wij lopen niet weg. We gaan met hen op weg als ze dat willen. Ze zijn steeds opnieuw welkom. Ook al verandert er niets, dat er iemand is die luistert, maakt het toch anders.”

Vrijwilliger Nathalie aan het woord

Nathalie De Roeck is afkomstig uit Parijs, maar woont al 34 jaar in Mechelen. Ze is getrouwd met een ontwerper, en vertelt: “Mechelen is een aangename stad om te wonen, een stad op mensenmaat. Ik ben nu vijf jaar vrijwilliger bij ’t Koraalhuis. Toen er nog nachtopvang was, kwam ik overdag vrijwillig poetsen. Nu help ik Erna (coördinator, zie supra) iedere woensdag met de voorbereiding van en uitdeling van soep en brood en met het onthalen van de mensen. Ik had tijd nodig om erin te komen. Ik wilde de mensen leren kennen, maar wou absoluut niet aandringen naar hun verhaal. Van de meesten weet ik niet waarom ze nood hebben aan hulp. Ik wil het ook niet weten. Ik vraag hen vooral waarmee ze momenteel zoal bezig zijn. Ik luister naar hun verhaal en probeer iets nuttigs te zeggen, maar een gesprek kan evengoed over koetjes en kalfjes gaan. Ik ben er gewoon voor hen.”

“Ik vind het indrukwekkend hoe de mensen elkaar helpen en begrijpen. Ze hebben veel meer aan elkaar dan aan ons. Onze levenservaring als vrijwilliger is compleet anders: ik ben niet dakloos geweest, leefde nooit van een uitkering. In het begin vroeg ik mezelf af ‘hoe’ ik met de mensen kon praten. Maar ik heb geleerd dat zij van het verschil in levenservaring zelf geen probleem maken. Sommigen zijn echte vrienden geworden. Heel af en toe is er wrevel. Maar we komen zo min mogelijk tussen. Niemand mag hier beledigd worden. Soms nemen we hen even apart voor een gesprek, waarna de gezellige sfeer weer terugkeert.”

Enkele getuigenissen

Coördinator Erna getuigt: “Toen Rudy* hier in het begin kwam, was hij erg terughoudend en gespannen. Hij had grote zorgen: relatieproblemen en financiële tekorten wogen zwaar door. Hij was thuisloos geworden en zocht voeding. Hij wist zijn weg wel naar de zorginstanties. We boden gewoon een luisterend oor en een stukje noodhulp door in zijn medicatie te helpen voorzien. Maar hij vond hier ook vriendschap. We zagen hem geleidelijk veranderen in een vrolijk en energiek persoon. Op vier jaar tijd viel hij in zijn plooien: hij vond terug een woonst, kreeg een vervangend inkomen. Maar hij blijft komen, om het gezelschap.”

“Kwadwo*, uit Ivoorkust, verbleef hier zonder papieren. In 2018 vernam hij de diagnose van maagkanker, in dezelfde week waarin hij dakloos zou worden. We hebben zijn situatie opgevolgd, in nauwe samenwerking met de Dienst Asiel en Migratie. Hij stond er helemaal alleen voor. De arts weigerde de behandeling te starten zolang hij dreigde zijn logement te verliezen. We zochten hulp bij het bisdom dat mee hielp om de huur te betalen voor zijn woonst. Kwadwo vroeg me om als vertrouwenspersoon mee te gaan naar de artsen. Hij was niet geletterd, kwam hier voor de lessen Nederlands en genoot ook van het contact. Dat haalde hem uit zijn isolement. Ook al was hij nog zo ziek door de chemo, toch miste hij geen les. Kwadwo werd in het Koraalhuis bevriend met Yoofi* die elke dag in het ziekenhuis bij hem op bezoek is gegaan, en mee zorg voor hem heeft gedragen tot op het allerlaatste… In augustus 2019 is hij gestorven. Op zijn sterfbed kreeg hij zijn papieren. Hij moest nog juist een vingerafdruk laten nemen in het stadhuis, maar was te zwak om er zelfs met de ziekenwagen te geraken. We regelden zijn begrafenis, samen met de zwarte moslimgemeenschap in Antwerpen, waar hij nog mensen kende. Ik was erbij toen hij stierf, samen met zijn vriend Akwasi*. Op kerstavond kwam Akwasi hier langs, uit erkentelijkheid. Kwadwo zal mij altijd bijblijven.”

“We merken dat mensen zonder papieren vaak een ongelooflijke psychische druk ervaren door de onzekerheid. Er kwam hier een Irakees gezin met vier kinderen voedselpakketten halen. Het gezin heeft enorm zwarte sneeuw gezien: het gebrek aan een vast inkomen, de angst om dakloos te worden, de zorg voor de kinderen. Maar na lange tijd kreeg het gezin zijn erkenning. Toch bleven ze nog af en toe eens binnenspringen, gewoon om dag te zeggen. De man was onherkenbaar veranderd: waar hij daarvoor introvert, gespannen en triest was en ook fysiek pijn had aan zijn rug en hoofd, straalde hij nu.”

“Anna* is psychisch kwetsbaar, heeft grote gezondheidsproblemen: ze wist meerdere kankers te overwinnen en heeft daarnaast nog klachten. Ik mocht haar vergezellen bij de medische diagnoses. Zij komt twee tot drie keer per week langs, voor het gezelschap en een luisterend oor. Ze zoekt hier een dagbesteding en ritme in haar week. Ze is niet de enige die verloren loopt in het langdurig ziek zijn. Anna is niet omkaderd door familie. Ze had de pech een slecht huwelijk te hebben en geen kinderen te kunnen krijgen. Ze raakte vereenzaamd, maar vindt hier vriendschap.”

“Hanna* is een christen uit Syrië, een leraar Arabisch. Zijn gezin is ginder nog steeds, hij vermagert zienderogen van de stress over hun situatie. Hij is in Mechelen beland met een diepe haat tegen de moslims in zijn land, die hem bedreigd hadden en meermaals proberen te ontvoeren. En ik mag getuige zijn van de vriendschap die groeit tussen hem en Imen, een Marokkaanse moslima zonder papieren. Zij verstaan elkaar, ze spreken samen Arabisch. Zij heeft zijn gezin leren kennen via WhatsApp, en hij noemt haar beschermend ‘mijn zus’… En bij hen aan tafel zit soms ook Amine, die doodsangsten uitstaat over de situatie van zijn vrouw en twee dochtertjes die in Gaza achtergebleven zijn…”

* Fictieve naam

Samenwerking

Het Koraalhuis werkt aanvullend naast twee andere armoedeverengingen in Mechelen:

• De Lage Drempel is een Welzijnsschakel. Mensen, al dan niet in armoede, zijn er welkom voor een kop koffie, een babbel, informatie, gebruik van computer of van de stadstuin.
  Openingsuren:
  Maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag van 14u tot 17u.
  Zaterdag van 9u tot 12u
  Adres:
  O.-L.-Vrouwestraat 43
  2800 Mechelen
• De Keeting is een initiatief van de stad Mechelen. Het is een vereniging waar armen het woord nemen. Mensen kunnen er terecht voor kledij, koffie, warme maaltijden en broodmaaltijden, informatie en vorming, een babbel, gebruik van computer en telefoon en van wasmachine en douche, maar ook om deel te nemen aan werk- en projectgroepen.
  Openingsuren:
  Ontmoetingsruimte: maandag, donderdag en vrijdag van 9u tot 13u30
  Bureaupermanentie: zelfde dagen van 10u tot 12u en van 13u tot 13u30
  Adres:
  Kroonstraat 64-66
  2800 Mechelen

Er is regelmatig overleg tussen deze werkingen. Het Koraalhuis heeft daarnaast regelmatig contact en werkt samen met WGC Wel en Wee, het Sociaal Huis, de straathoekwerkers, Sint Vincentius, Steunpunt Asiel en Migratie, de sociaal assistentes van Dringende Medische Hulp, enzovoort. 

Contact

Koraalhuis
Hoviusstraat 1
2800 Mechelen
(ingang via het Fonteinstraatje)
Tijdens de renovaties: Standonckstraat (grijs poortje)
T +32 (0)15 29 19 00
koraalhuis@gmail.com
contactpersoon: Erna Seghers

Openingsuren:

Maandag, dinsdag en woensdag open van 9u tot 12u
Woensdag ook open van 14u tot 16u

Soep met brood: van Allerheiligen tot Pasen: dinsdag en woensdag