Foto: Dominic Verhoeven, directeur Caritas Vlaanderen, bij vzw De Schroef, die zich inzetten voor de binnenschippers
De zeer territoriale redenering die diensten en overheden hanteren, en de dominantie van het sedentaire denken, doet de trekkende bevolking almaar meer uit de boot vallen.
Vlaanderen en België zijn hyper-territoriaal georganiseerd, terwijl met betrekking tot de rondtrekkende groepen een niet-territoriale aanpak nodig is. Zij kunnen immers niet met één vaste woonplaats worden verbonden.
Rondtrekkenden zijn per definitie niet-sedentair, en passen dus niet binnen een geografische opdeling van zorg en onderwijs. CAW’s hebben een eigen afgebakend werkgebied en scholen verwachten dagelijkse aanwezigheid op welbepaalde schoolbanken. Op dezelfde wijze bestaat voor rondtrekkenden ook de grens tussen Vlaanderen en Wallonië niet (en verblijven sommigen ook vaak in het buitenland).
Er is een duidelijke nood aan een apart, non-territoriaal loket voor deze groepen, zodat ook zij op gelijkaardige wijze gebruik kunnen maken van het beschikbare aanbod. Dit zal een continu aandachtspunt zijn in onze werking, en we willen hierrond tegen het einde van de periode van drie jaar een uitgewerkt voorstel op tafel leggen.
Caritas Vlaanderen wil een meerwaarde bieden, door zijn aanwezigheid over gans Vlaanderen enerzijds en door de samenwerking met onze Franstalige en Europese zusterorganisaties anderzijds.
